George Jones
George Glenn Jones, nado en Saratoga (Texas) o 12 de setembro de 1931 e finado en Nashville (Tennessee) o 26 de abril de 2013, foi un cantante country estadounidense, coñecido pola súa longa lista de éxitos, voz distintiva e fraseos. Estivo casado coa cantante Tammy Wynette.
Nos últimos vinte anos da súa vida foi coñecido como the greatest living country singer ("o maior cantante de country vivo").[1] O estudoso do country Bill C. Malone escribiu:
Para os dous ou tres minutos consumidos por unha canción, Jones mergúllase tan completamente nas súas letras e no humor que transmite, que o que escoita apenas pode evitar verse envolto da mesma maneira".[2]
Durante a súa longa traxectoria, Jones apareceu en numerosos titulares tanto pola súa afección á bebida, as súas tormentosas relacións coas mulleres e as violentas pelexas como pola súa prolífica gravación de discos e as súas xiras. O seu modo de vida salvaxe levouno a perder moitas actuacións, outorgándolle o alcume de "No Show Jones". Coa axuda da súa cuarta esposa, Nancy, conseguiu maternse afastado da bebida durante varios anos. Conseguiu máis de 150 éxitos en solitario e en dúos con outros artistas. A liña do seu nariz, os seus acenos e as súas marcas faciais valéronlle tamén o alcume de "The Possum" ("a sarigüeia"). Jones adoitaba dicir nas súas entrevistas que escollera facer "só" sesenta concertos cada ano.
Vida perosal
[editar | editar a fonte]Jones estivo casado catro veces:
- Dorothy Bonvillion (1950 - 1951), coa que tivo unha filla
- Shirley Ann Corley (1954 - 1968), coa que tivo dous fillos
- Tammy Wynette (1969 - 1975), coa que tivo unha filla
- Nancy Sepulvado (1983 - 2013)
Premios e honras
[editar | editar a fonte]Jones recibiu moitos premios durante a carreira, dende o "Most Promising New Country Vocalist" en 1956. Foi incluído no Country Music Hall of Fame en 1992 e recibiu a honra do Kennedy Center en 2008.
En 2008 formou parte do xurado do oitavo concurso de Independent Music Awards en apoio ás carreiras de artistas independentes.[3]
Números un nas listas de country
[editar | editar a fonte]- "White Lightning" (1959)
- "Tender Years" (1961)
- "She Thinks I Still Care" (1962)
- "Walk Through This World With Me" (1967)
- "We're Gonna Hold On" (con Tammy Wynette) (1973)
- "The Grand Tour" (1974)
- "The Door" (1975)
- "Golden Ring" (con Tammy Wynette) (1976)
- "Near You" (con Tammy Wynette) (1977)
- "He Stopped Loving Her Today" (1980)
- "(I Was Country) When Country Wasn't Cool" (con Barbara Mandrell) (1981)
- "Still Doin' Time" (1981)
- "Yesterday's Wine" (con Merle Haggard) (1982)
- "I Always Get Lucky With You" (1983)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "CMT.com : George Jones : Biography". Arquivado dende o orixinal o 18 de febreiro de 2015. Consultado o 22 de setembro de 2018.
- ↑ Orixinal en inglés: "For the two or three minutes consumed by a song, Jones immerses himself so completely in its lyrics, and in the mood it conveys, that the listener can scarcely avoid becoming similarly involved".
- ↑ "Independent Music Awards - Past Judges". Arquivado dende o orixinal o 13 de xullo de 2011. Consultado o 22 de setembro de 2018.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: George Jones |
A Galipedia ten un portal sobre: Música |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- I Lived to Tell it All, George Jones e Tom Carter, Dell Publishing, 1997, ISBN 0-440-22373-3
- In The Country of Country: A Journey to the Roots of American Music. Nicholas Dawidoff, Vintage Books, 1998, ISBN 0-375-70082-X
- Country Music U.S.A., Bill C. Malone, University of Texas Press, 1985, ISBN 0-292-71096-8
- Joel Whitburn's Top Country Songs, 1944 to 2005, Record Research, Inc., Menomonee Falls, WS, 2005, ISBN 0-89820-165-9
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina oficial
- Tribute to the Greatest Country Song of All Time
- MySpace Oficial
- George Jones Country Sausage
- Discográfica Arquivado 02 de abril de 2006 en Wayback Machine.
- Country Music Hall of Fame